Obrazy pop art.
Sztuka w świecie konsumpcjonizmu
W 1950 roku sztuka weszła na zupełnie nowy, dotychczas nieznany grunt. Zerwała ze swoją elitarnością, stając się częścią świata kultury popularnej. Amerykańscy i brytyjscy artyści udowodnili, że to, co powszechnie znane, może stać się bardzo fascynujące. Większość odbiorców kojarzy pop-art z nazwiskiem Andy’ego Warhola. Trudno zaprzeczyć geniuszowi tego twórcy. Warhol wyniósł pop-art na piedestał. Był nie tylko wybitnym grafikiem, ale również intrygującym pisarzem i reżyserem. Najbardziej znane dzieła jego „produkcji” (bo tak należałoby określić prace Warhola – reprezentujące sztukę popularną, możliwe do zwielokrotniania, powtarzania i powielania) to zapewne „Puszki z zupą firmy Campbell”, jak i serie plakatów gwiazd filmu, muzyki i polityki. Ich cechą charakterystyczną było odwracanie palety kolorów, używanie zdecydowanych pigmentów oraz zestawianie ze sobą kopii portretów. Warhol utrwalał wizerunki takich osobowości jak choćby Elvis Presley, Marylin Monroe, Elizabeth Taylor i Jacqueline Kennedy Onassis. Jednak pop-art to nie tylko Warhol. Mało kto zdaje sobie sprawę z tego, że Stany Zjednoczone wcale nie były pierwszym ośrodkiem tego nurtu sztuki. Zalążek sztuki konsumpcyjnej można było znaleźć w Wielkiej Brytanii w latach 50. XX wieku. Właśnie tam założono Independent Group, na czele z Richardem Hamiltonem i Eduardo Paolozzi. Zainspirowani surrealizmem i dadaizmem, eksperymentowali z różnymi rodzajami dzieła graficznego – od obrazu, przez kolaż i ambalaż. Wraz z Hamiltonem i Paolozzi do nurtu pop-art zalicza się Petera Blake’a, Patricka Caulfielda, Petera Philipsa, Allena Jonesa i Davida Hockney’a. Ten ostatni wywarł największy wpływ na kierunek, w jakim podążali (i podążają) kolejni artyści. Do największych dzieł Hockney’a zalicza się „American Collectors” z 1968 roku, „Mr and Mrs Clark and Percy” z 1971 roku oraz „Bigger Trees Near Warter” z 2007. Tym razem to Wielka Brytania pokazała Ameryce nowy nurt sztuki. Jak było później? Cóż, Amerykanie podchwycili ideę i doprowadzili ją do perfekcji!
USA w służbie sztuce
O ile lata 50. XX wieku należały do Brytyjczyków, to już początek lat 60. został zdominowany przez amerykańskich twórców. Amerykanie na gruncie sztuki zainicjowanej przez artystów Europy, zdołali stworzyć potężne imperium. Dzięki temu pop-art zyskał miano najważniejszego prądu artystycznego XX wieku. Roy Lichtenstein jako jeden z pierwszych zwrócił uwagę na świat pop kultury jako temat sztuki. Jego sitodruki wyglądają niczym komiksowe grafiki. Opatrzone komentarzami (w tzw. „dymkach” pojawiają się kwestie wypowiadane przez bohaterów dzieła) są łatwiejsze w odbiorze aniżeli sztuka surrealistów, bądź ekspresjonistów. Łatwość odczytania obrazu to jedna z głównych cech po-artu. Jest to przecież sztuka o masach dla mas. Po Lichtensteinie przyszła pora na Toma Wesselmanna (eksperymentującego między innymi z kolażem), Roberta Rauschenberga, Jima Dine, Mela Ramosa, Eda Ruscha, Jaspera Johnsa, no i wreszcie Andy’ego Warhhola. Każdy artysta w subiektywny sposób sugerował sens odbieranych przez nas informacji. Każda grafika wyrażała stosunek do współczesnego świata. Jak wygląda sława? Jaką potężną mocą jest popularność i czy przynosi ona wyłącznie pozytywne emocje? Na te pytania błyskotliwie odpowiadają właśnie wytwory artystów nurtu pop-art. Przekonajcie się sami – przyjrzyjcie się grafikom i spróbujcie znaleźć odpowiedzi na powyższe, nurtujące nas kwestie. Istotą pop-artu jest możliwość zwielokrotniania i ogólna dostępność dzieła. Zgodnie z tą ideą proponujemy Wam kolekcję obrazów redro.pl z motywami zaczerpniętymi z tego kierunku wielkiej sztuki. Obraz sprawdzi się jako dekoracja nowoczesnego salonu, przedpokoju, biura, czy nawet wnętrza kawiarni. Doskonale odświeży klasyczną stylizację, dodając jej niebanalnej energii. Obrazy Redro wykonywane są za pomocą zaawansowanej techniki nadruku, opatentowanej przez markę HP. Oryginalne tusze gwarantują wyrazisty nadruk, który nie traci na wartości nawet w warunkach wysokiego nasłonecznienia, bądź wilgoci. Wszystkie produkty sygnowane znakiem Redro opatrzone są niezbędnymi atestami i certyfikatami o nietoksyczności i niepalności.
