Obrazy Edvard Munch
Ekspresjonizm, na przełomie XIX i XX w., był popularnym nurtem w sztuce. Przedstawiciele tego kierunku, m.in. E. Munch, uważali, że dzieła powinny odzwierciedlać ich uczucia i stany emocjonalne. Ekspresjonistyczna twórczość miała poruszać odbiorców i docierać do najgłębszych zakamarków ich psychiki. Obrazy Edwarda Muncha oprócz tych cech wyrażają także indywidualizm ich autora. Reprodukcje dzieł tego artysty znajdą wiele zastosowań w różnych wnętrzach, szczególnie zaś takich, które mają odzwierciadlać artystyczną duszę ich mieszkańca. Czy zależy Ci na piorunującym efekcie i chcesz zaskoczyć gości bezkompromisowym rozwiązaniem w kwestii wystroju wnętrz? Jeśli tak – wybierz obraz Muncha jako dekorację ścienną do salonu lub sypialni.
Krzyk… zachwytu, czyli ekspresjonistyczne akcenty w designie wnętrz
W jakim otoczeniu najlepiej sprawdzi się obraz Muncha? Ze względu na to, że twórczość tego artysty miała wywrzeć silne wrażenie na odbiorcach, nie zaleca się umieszczać jego prac w pomieszczeniach, w których domownicy szukają wyciszenia. Nie należy więc ozdabiać sypialni czy pokoju dziecięcego reprodukcjami obrazów tego malarza. Niewskazane jest również łagodzenie surowego efektu wywołanego przez obrazy Edvarda Muncha miękkimi materiałami czy meblami o delikatnych kształtach i zaokrąglonych narożnikach. Wyjątek stanowią makramy i materiałowe kompozycje w nasyconych kolorach. Takie ozdoby, tworzone np. przez artystkę z Barcelony – Judit Just, są hitem tego sezonu. Do pomieszczenia, w którym chcemy wyeksponować reprodukcję obrazu Muncha, nie będą pasować również pastelowe kolory i uładzone formy.
Aby wydobyć głębię i zintensyfikować oddziaływanie dzieł artysty najlepiej umieścić obraz Edwarda Muncha „Krzyk” w salonie, w towarzystwie surowych dodatków w stylu skandynawskim, wykonanych z maturalnych materiałów. Dobrym pomysłem jest przyczepienie reprodukcji na ścianie w foyer lub na półpiętrze. Siła oddziaływania obrazu sprawi, że „niedostrzegalna” zazwyczaj przestrzeń nabierze charakteru.
Obraz Edwarda Muncha „Krzyk” można zestawić również z innymi dziełami ekspresjonistów lub artystów tworzących na przełomie XIX i XX w. Kolaż ozdób ściennych w pokoju osoby zainteresowanej krajami skandynawskimi może składać się z nieco innych elementów. Będą to np. mapy w postaci plakatów, portrety najważniejszych artystów pochodzących z tego obszaru i zdjęcia krajobrazów. Taką spersonalizowaną kompozycję dopełnią obrazy. Munch to artysta, którego prace oddziałują na wyobraźnię. Dlatego też reprodukcje dzieł tego twórcy sprawdzą się również w gabinecie i domowej pracowni artystycznej.
Nieznośny ciężar bytu, czyli jak sprawić, by obraz Edwarda Muncha nabrał lekkości?
Gruba kreska, ciemne nasycone kolory, zdeformowane postaci to elementy, które najlepiej charakteryzują jego obrazy. Munch tworzył dzieła inspirujące i zapadające w pamięć. Równocześnie są one dość ciemne i mroczne. Dlatego też, wprowadzając np. obraz Edwarda Muncha „Krzyk” do pokoju dziennego, trzeba zwrócić uwagę na to, by wnętrze zostało zharmonizowane np. przy użyciu jasnych kolorów. Ściany w takim pomieszczeniu powinny być białe lub żółte.
Obraz Muncha „Krzyk” pasuje też do wnętrza w stylu retro, na którego ścianach znajdują się tapety imitujące zszarzałą oberwaną tkaninę. Z ciężkimi ekspresjonistycznymi obrazami znakomicie korespondują dodatki inspirowane światem natury np. szklane miniogrody w słoikach. Ozdoby i dekoracje wykonane ze szkła nadadzą wnętrzu lekkości i sprawią, że ekspresjonistyczne obrazy nie będą wydawać się tak przytłaczające. W połączeniu z reprodukcjami Muncha nie sprawdzą się eleganckie, bogato zdobione tapety.
Industrializm, minimalizm i ekspresjonistyczne obrazy – Munch, Witkacy i Franz Marc we wnętrzach
Ekspresjoniści nie mieli spójnego programu, jednak swoje poglądy na temat sztuki przedstawili w magazynie „Die Weissen Blätter”. Koncentracja, oszczędność, siła, odpowiednio skomponowana forma, patos wyrażający wewnętrzne napięcie to cechy wyróżniające ekspresjonistyczne obrazy. Edvard Munch, Witkacy i inni artyści reprezentujący ten nurt tworzyli dzieła bardzo wyraziste i pasujące do stylu: minimalistycznego, skandynawskiego, klasycznego, industrialnego i (w niektórych przypadkach) kolonialnego. Prace ekspresjonistów nie współgrają dobrze z wnętrzami rustykalnymi, jak również z shabby chic. Style: glomour, marynistyczny i prowansalski również nie korespondują z tego typu twórczością.
